Nedir ey bülbül-i şeyda Ferahın efgandır
Güfte: Osman Kemâli Efendi
Beste: Ender Doğan
Nedir ey büldül-i şeyda ferahın efgandır
Sana n'oldu ciğerin bir gül için püryandır
Bunca feryadınI gül duydu mu bir kere senin
Baksen ağlarsın o gül zevke gelip handandır
Sen anunçün bütün ezvak-ı cihanı atdın
O seninçün bütün ağyare şikayet-handır
Geceler ta-be-seher ağladın kim duydu
Güle sorma o sabah hangi ele mihmandır
Ağlama ağlar bari yarini bul ağla
Gül sana yar olmaz yari anın nisyandır.
Ah o gül ki anı sen aleme i'lan ettin
O bugün şimdi seni aleme der hayvandır.
Ciğerin yağının gülyağı için hun etdin
Ele gülyağı bugün ziver-i hün ü andır.
Güle gözyaşı ile su verip ettin ihya
O sana bak dedi mi bülbülü gör atşandır
Bak gülün yapıtığına ve senin yaptığına
İyilik kemlik ola akl buna hayrandır
Böyledir devr-i felek hem budur üslub-i cihan
Ehl-i derdin dil ü canı ciğeri suzandır
Geçer elbet Kemali elem ü mihmet ü gam
Kederi zevki cihanın geçici bir andır.
-----
Şeyda : Çok sevgiden hâsıl olan hal.
Efgan : Kalp açısından dolayı Feryatlar.
Büryan: Ateşte pişmiş, kızarmış.
Handan: Gülen, mesrur, gülücü
Suzan : Ateşli, yanan
-----
